اثربخشی طرحواره درمانی بر تحمل ناکامی و شرم درونی شده در افراد مبتلا به شخصیت مرزی
کلمات کلیدی:
اختلال شخصیت مرزی, طرحوارهدرمانی, تحمل ناکامی, شرم درونیشدهچکیده
اختلال شخصیت مرزی با ویژگیهایی چون تحمل پایین ناکامی و احساس عمیق شرم درونیشده همراه است که میتواند به اختلال در عملکرد روزمره و روابط بینفردی منجر شود. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی طرحوارهدرمانی بر تحمل ناکامی و شرم درونیشده در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی انجام شد. روش پژوهش، نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی در شهر تهران بود که از میان آنها ۳۰ نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل جای گرفتند. گروه آزمایشی طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقهای تحت مداخله طرحوارهدرمانی قرار گرفت، درحالیکه گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکرد.
یافتهها نشان داد که طرحوارهدرمانی بهطور معناداری موجب افزایش تحمل ناکامی و کاهش شرم درونیشده در گروه آزمایشی شد. این نتایج نشان میدهد که اصلاح طرحوارههای ناسازگار اولیه میتواند نقش مؤثری در بهبود شاخصهای هیجانی و رفتاری افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی داشته باشد. بنابراین، بهکارگیری طرحوارهدرمانی در درمان این افراد توصیه میشود.