بررسی اثر معنا درمانی بر هوش اخلاقی و تحمل پریشانی معلمان متأهل و مطلقه مدارس دخترانه مقطع متوسطه آموزش‌وپرورش شهر زابل

چکیده

هدف این پژوهش بررسی اثر معنا درمانی بر هوش اخلاقی و تحمل پریشانی معلمان متأهل و مطلقه مدارس دخترانه مقطع متوسطه آموزش‌وپرورش شهر زابل بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون همراه به گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان متأهل و مطلقه مدارس دخترانه مقطع متوسطه آموزش‌وپرورش شهر زابل در سال تحصیلی 1402-1403 بود که با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای 40 نفر بر اساس معیارهای ورود انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش معنا درمانی را طی 10 جلسه آموزشی 90 دقیقه‌ای به‌صورت هفته‌ای یک جلسه دریافت کردند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه هوش اخلاقی (لینک و کیل، 2005) و تحمل پریشانی (هارینگتون، 2005) بود. تجزیه‌وتحلیل اطلاعات به‌دست‌آمده از اجرای پرسشنامه در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام گرفت. نتایج نشان داد که معنا درمانی باعث افزایش هوش اخلاقی معلمان متأهل و مطلقه شده است. همچنین نتایج نشان داد که معنا درمانی باعث بهبود تحمل پریشانی معلمان متأهل و مطلقه شده است. این یافته‌ها اهمیت معنا درمانی را به‌عنوان ابزاری مؤثر در بهبود کیفیت زندگی و عملکرد حرفه‌ای معلمان در شرایط چالش‌برانگیز تأکید می‌کند و می‌تواند به‌عنوان مبنایی برای طراحی برنامه‌های آموزشی و درمانی در این حوزه مورداستفاده قرار گیرد.