مدل پیشنهادی رابطه بین مهارت­های حل مسئله و پرخاشگری با میانجی­گری هوش هیجانی در دانش‌آموزان پسر دوره­ی متوسطه­ی شهر اهواز

چکیده

هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه­ی بین مهارت­های حل مسئله و پرخاشگری با میانجی­گری هوش هیجانی در میان دانش‌آموزان پسر دوره­ی متوسطه­ی شهر اهواز بود. طرح این پژوهش، توصیفی و از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه­ی پژوهش شامل کلیه­ی دانش­آموزان پسر مقطع متوسطه­ی شهر اهواز بود که از میان آن­ها 200 نفر با روش نمونه­گیری تصادفی چند مرحله­ای انتخاب شدند و به پرسشنامه­های مهارت­های حل مسئله­ی هپنر و پترسون، پرخاشگری باس و پری و هوش هیجانی وونگ-لاو پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از روش­های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر و با استفاده از نرم­افزارهای 27-SPSS و 26-AMOS تحلیل شدند. نتایج ضرایب همبستگی نشان داد که بین کلیه­ی ابعاد مهارت­های حل مسئله و هوش هیجانی با پرخاشگری، همبستگی منفی و معناداری وجود دارد (01/0 > p). همچنین، نتایج آزمون تحلیل مسیر نشان داد که هوش هیجانی در ارتباط بین مهارت­های حل مسئله و پرخاشگری میانجی­گری می­کرد. همچنین، نتایج شاخص­های نیکویی برازش از مناسب بودن مدل پیشنهادی حمایت کردند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که مهارت­های حل مسئله­ی بهتر و هوش هیجانی بالاتر سهم معناداری در کاهش پرخاشگری در میان دانش­آموزان مقطع متوسطه­ی شهر اهواز دارند.