مقایسه اثربخشی درمان راه حل محور با واقعیت درمانی بر نشاط ذهنی و همجوشی شناختی دانشجویان دختر

چکیده

مقدمه: توجه به سلامت روان به ویژه سلامت روان دختران اهمیت زیادی دارد. از جمله مهم ترین عواملی که سبب ارتقای سلامت روان می شود نشاط ذهنی و همجوشی شناختی است.   هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان راه حل محور با واقعیت درمانی بر نشاط ذهنی و همجوشی شناختی دانشجویان دختر بود. این پژوهش از نوع پژوهش‌های نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماري شامل 185 نفر از  دانشجویان دختر می‌باشد که در در سال تحصيلي 1401-1400 در حال تحصیل هستند و تعداد 45 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به سپس به تصادف در دو گروه آزمایش 1 و 2 ،  و یک گروه کنترل جایگزین شدند. گروه اول درمان راه حل محور، گروه دوم واقعیت درمانی را دریافت کردند و گروه سوم به عنوان گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه نشاط ذهنی ریان و فریدریک (1997) و همجوشی شناختی  گیلاندرز و همکاران(2010) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری‌های مکرر استفاده شد. یافته ها نشان داد که با توجه به F محاسبه شده که نسبت به F معیار در سطح 05/0 کوچک تر بود. نتایج حاکی از این است که هر دو نوع درمان در شاخص نشاط ذهنی اثربخش بوده است. اثربخشی واقعیت درمانی بر همجوشی شناختی دارای اثر مطلوب تری نسبت به درمان راه حل محور داشته است (p<0/05).