اثر بخشی آموزش ایمن سازی روانی کودکان بر تعامل اجتماعی و هراس اجتماعی

چکیده

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش ایمن‌سازی روانی کودکان بر تعامل اجتماعی و کاهش هراس اجتماعی در شهرستان دزفول بود.

روش‌ها و مواد: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کودکان شهرستان دزفول بود که از میان آن‌ها 30 نفر به روش تصادفی انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه هراس اجتماعی و پرسشنامه تعامل اجتماعی بود. گروه آزمایش در ده جلسه آموزش ایمن‌سازی روانی شرکت کردند و داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری و رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شد.

یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش ایمن‌سازی روانی منجر به کاهش معنادار در ترس (F=2.58, p=0.001)، اجتناب (F=7.87, p=0.000) و ناراحتی فیزیولوژیک (F=3.90, p=0.005) شد. همچنین، آموزش مذکور موجب بهبود معنادار در مهارت بازخورد (F=10.83, p=0.003) و تغییر در مهارت‌های کلامی (F=10.65, p=0.003) و شنودی (F=13.94, p=0.001) گردید. نتایج رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که ترس، اجتناب، ناراحتی فیزیولوژیک و تعامل اجتماعی به طور معناداری هراس اجتماعی را پیش‌بینی می‌کنند (p<0.01).

نتیجه‌گیری: آموزش ایمن‌سازی روانی می‌تواند به عنوان یک مداخله مؤثر برای کاهش هراس اجتماعی و ارتقاء تعامل اجتماعی کودکان مورد استفاده قرار گیرد و توسعه چنین برنامه‌هایی در مدارس توصیه می‌شود.